موسسه ملی رشد و سلامت ناتوانی جنسی در سال ۱۹۹۳، اختلال نعوظ مردان را اینگونه تعریف می کند؛ ناتوانی در دستیابی و حفظ نعوظ آلت تناسلی برای عملکرد رضایت بخش جنسی.
حداقل یکی از سه علامت ذیل بایستی در ۷۵ تا ۱۰۰ درصد موارد فعالیت جنسی تجربه شود:
۱- دشواری قابل توجه در رسیدن به نعوظ حین فعالیت جنسی
۲- دشواری قابل ملاحظه در حفظ نعوظ تا اتمام فعالیت جنسی
۳- کاهش قابل توجه قوام نعوظی
برای تایید تشخیص این اختلال دوره حداقل ۳ ماه مورد قبول است.
همه گیرشناسی
داده های مربوط به اختلال نعوظ به وضوح حاکی از وابستگی آن به سن و سال فرد است و پس از دهه پنجم زندگی یک شیب تند افزایشی پیدا می کند
تحقیقات انجام شده از سال ۲۰۰۵ -۱۹۹۸ در کشورهای آمریکا، آلمان، استرالیا، مراکش، مصر، فنلاند، برزیل، هلند و اتریش نشان می دهد که در دهه های مختلف زندگی، برزیل و آلمان، کمترین موارد ابتلا به اختلال نعوظ و اتریش و امریکا بیشترین موارد ابتلا را گزارش کردند.
سبب شناسی
عوامل خطر ساز یا بیماری هایی که باعث ایجاد یا تشدید اختلال نعوظی می شوند عبارتند از؛ ۱- عوامل روانی شامل رشد روانی جنسی در کودکی و نوجوانی، مشکلات مربوط به گرایش جنسی، مشکلات مربوط به رابطه، ۲- عوامل مربوط به سبک زندگی شامل عوامل استرس زا در زندگی شخصی یا شغل، سبک زندگی بی تحرک، مصرف نیکوتین و الکل و مواد مخدر، ۳- عوامل خطرساز قلبی-عروقی شامل فشارخون بالا، بیماری شریان کرونر، دیابت قندی، ۴- عوامل اندوکرین شامل هیپوگنادیسم اولیه و ثانویه، هیپرپرولاکتینمی، اختلالات تیروئید، ۵- عوامل ناشی از مصرف دارو، پس از برخی اعمال جراحی، پس از تاباندن اشعه در سرطان پروستات و سرطان مثانه، ۶- اختلالات طبی شامل نارسایی کلیوی، نارسایی کبدی، دیس لیپیدمی، اختلالات تنفسی، ۷- عوامل مربوط به آلت مردانه شامل کژکاری انسداد وریدی، بیماری بیرونی، شکستگی آلت مردانه و تروما می باید.
درمان
گزینه های درمانی شامل تغییرات سبک زندگی و اصلاح عوامل خطرساز، دارودرمانی، درمان با امواج شوک خارج بدنی، دستگاه های پمپ خلا، پروتزهای آلت، جراحی عروقی روی آلت و روان درمانی می باشد.
